LUGARES PARA SOÑAR

LUGARES PARA SOÑAR
cerrar lo ojos y sentir

domingo, 7 de diciembre de 2014

SER GALEGO

Non recordo a Xeración Nos enarbolando bandeiras contra o resto do país. Si os recordo facendo todo o posibel por lograr que a nosa cultura e as nosas costumes permañeceran visibles nun tempo non que non era tan doado facelo. Manter o idioma que nos diferencia do resto das comunidades debería de ser unha labor constante por parte dos páis e dos dirixentes. Porque con elo manteñense vivas costumes e labores que van da man dun xeito de comunicarse. Xeracións de galegos, entre os que me encontro, xamais falaron galego no seu fogar. Os nosos pais, os dos que non falamos galego como lingua habitual, pensaban que falar galego non sería bo para nos, e por iso nos illaban nunha burbuxa catelán parlante que nada tiña que ver coa comunicación habitual deles. Ser galego, agora tan de moda en internet grazas a campaña publicitaria dunha cadea de supermercados, e moito máis que unha bandeira. Ser galego implica ter e manter uns hábitos que son desta terra; que no se poden dar noutro lugar. Ser galego e sair a pescar todolos días ese peixe que nos diferenza do resto do Estado e poñelo nos mercados doutras comunidades para que podan disfrutar don que sentimos aquí cando o comemos. Ser galego e vender Galiza para que o resto do mundo aprenda a saborear o que é noso. Pechar fronteiras conduce a fomentar nichos de pobración nos que a endogamia remata coa propia raza. A mestizaxe alimenta a cultura dende os tempos en que os Celtas atoparon acomodo nunha terra que antes ocuparan outros. A exclusión só leva a nosa propia limitación como comunidade. Síntome galego porque o meu modo de vivir e o que viven o resto dos que me rodean. Non son menos galego por non manifestarme cunha bandeira ou cuns cánticos determinados. A galeguidades hai que amosala dende a cultura, a educación e o modo de vivila. O resto do mundo respetaranos moito máis si comproba que vivimos como galegos, e que non somos un estogan. Esta terra merece unha defensa a ultranza dos seus valores; merece calquer loita dende a cordura da defensa do que e noso. Dende o meu punto de vista para defender unha idea non preciso atacala dos demáis. O respeto o semellante permítenos ver en qué nos diferenciamos. Ser galego, para rematar, no e quedar en Rosalía, en Cunqueiro ou en Castelao. Ser galego debería ser recordar os que estiveron antes e apoiar a aqueles que, neste tempo de agora, defenden a nosa identidade como pobo. Trátase de apoiar os que cantan en galego, os que tratan de amosar a nosa cultura polo mundo dende os fogons; de poñer en valor real os profesionais de toda índole que, dende esta nosa terra, fan país sin alaracas. As veces penso que o lamentable nivel dos políticos galegos e unha carga demasiado pesada, mais somos galegos....e estamos acostumados a nacer as veces que faga falla. (desculpas polo meu pobre galego)

1 comentario:

  1. Todos deberíamos defender a ultranza costumbres y rasgos típicos de la tierra en la que nos tocó nacer, y además estar orgullosos de ello, incluso de un idioma, si lo tuviésemos. Y no es ser independientes, es ser originales ...Toñy

    ResponderEliminar

La opinión siempre es libre